Od 17 sierpnia 2015 r. jest stosowane rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady Europy, które uchwalono 16 sierpnia 2012 r. . Celem rozporządzenia jest unifikacja stosowania prawa pod zakresie prawa „właściwego” danego kraju Unii Europejskiej. Ma to przede wszystkim znaczenie dla obywateli RP mieszkających na stałe poza granicami kraju.
Ww. rozporządzenie nr 650/2012 wprowadza ogólną zmianę, wedle której, jeżeli przepisy rozporządzenia i sam testament w swojej treści nie stanowią inaczej, nie należy stosować prawa państwa obywatelstwa spadkodawcy, lecz prawo państwa w którym aż do chwili śmierci spadkodawcy znajdowało się miejsce jego stałego pobytu. Rozporządzenie jest uzasadnione domniemaniem, iż owa zmiana się pokrywa z centrum interesów spadkodawcy. Dodatkowo wychodzi się z założenia, że większość majątku znajduje się właśnie w kraju stałego pobytu. Rozporządzenie tym samym zapobiega nierównemu traktowaniu w przypadku gdyby spadkodawca nie posiadał obywatelstwa państwa pobytu.
Kryterium stałego pobytu jest również powszechnie obecne od dawna w prawie międzynarodowym prywatnym .
Istnieją jednak możliwość kierowania się ściślejszymi kryteriami, za pomocą których przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności można dojść do wniosku, że spadkodawca niekwestionowanie był bliżej związany z państwem innym niż tym stałego pobytu. W takim razie należy stosować prawo tego innego państwa.
Niezależnie od powyższego nie można zapominać, iż prawo poszczególnych państw może mieć swoje odrębności.
