Zaburzenia adaptacyjne to częsta przypadłość, która może występować zarówno u poszkodowanych w wypadku, jak i bliskich osób, które zginęły w wypadku. Dla każdego udział w wypadku wiąże się z dużym stresem i traumą, nic więc dziwnego, że niejednokrotnie pozostawia on trwałe lub długotrwałe następstwa na zdrowiu poszkodowanych w postaci zaburzeń adaptacyjnych. Podobnie, śmierć bliskiej osoby, która niespodziewanie zginęła w wypadku komunikacyjnym, stanowi wydarzenie, wiążące się z bardzo dużą traumą. Tabela oceny procentowej trwałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, stanowiąca załącznik do Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania przewiduje w związku z tym możliwość ustalenia uszczerbku na zdrowiu. W przypadku gdy zaburzenia te mają postać nerwicy związanej z urazem czaszkowo-mózgowym uszczerbek na zdrowiu może być ustalony na poziomie od 5 do 10 %, a w przypadku gdy przybierają one postać psychozy w następstwie ciężkie stresu – od 50 do 80 %.
Uszczerbek na zdrowiu w związku z zaburzeniami adaptacyjnymi może być więc ustalony na różnym poziomie, co w konsekwencji powoduje możliwość zasądzenia zadośćuczynienia w różnej wysokości.
Sądy w Poznaniu wielokrotnie zajmowały się rozpoznawaniem spraw, w których to zarówno bezpośrednio poszkodowani w wypadkach, jak i bliscy osób, które zginęły w wypadku, cierpiały na zaburzenia adaptacyjne.
Przykładowo Sąd Okręgowy w Poznaniu w wyroku z dnia 25 września 2014r. (sygn. akt I C 134/13) zasądził na rzecz powódki, której konkubent zginął w wypadku, kwotę 35.000 zł, następnie Sąd Apelacyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 1 lipca 2015r. zmienił wyrok, zasądzając na jej rzecz dodatkową kwotę 20.000 zł. Sądy obu instancji ustaliły, że powódka cierpi na zaburzenia adaptacyjne rozumiane jako stany napięcia, niepokoju, przygnębienia i zaburzeń emocjonalnych, które powstają w okresie adaptacji do dużych zmian życiowych lub do stresującego wydarzenia życiowego i zazwyczaj utrudniają społeczne przystosowanie i efektywne działanie.
Sąd Okręgowy w Poznaniu w wyroku z dnia 11 marca 2013r. (sygn. akt: XIV C 686/11) zasądził na rzecz powódki kwotę 50.000 zł zadośćuczynienia z uwagi na cierpienia związane ze śmiertelnym wypadkiem jej syna. Biegły w tej sprawie ustalił, że u powódki występują przewlekłe zaburzenia adaptacyjne postresowe i określił uszczerbek na zdrowiu u niej na 10%, co Sąd wziął pod uwagę zasądzając zadośćuczynienie na jej rzecz.
